Sy is besig om te verdrink,
Deur Anita Senekal
Sy was stadig besig om te verdrink, nie in water nie, maar in die ongenadige gety van haar eie gedagtes. Daar was geen land in sig nie, en die golwe van wanhoop het haar al hoe dieper ingetrek. Met elke golf wat oor haar geslaan het, het sy die gewig van haar emosies gevoel, dit het moeiliker geraak om asem te haal, om te dink, om te leef.
Haar gevangenis was self geskep, ‘n tronk van verlore drome, onsekerhede en onverwerkte vrees. Die see waarin sy gedryf het, was groot, maar dit was haar eie gedagtes, ‘n plek wat eens vir haar veilig gevoel het, nou teen haar gekeer. Elke poging om terug te swem na die oewer was vergeefs, omdat die sterk stroom van wanhoop haar bly terugruk het, en sy het begin vrees dat sy binnekort sou sink.
Paniek het elke gedagte verteer, soos ‘n warrelwind wat haar in haar eie wêreld vasgevang het. Sy het na vrede gesmag, na die kalmte wat eens bestaan het voor die storm. Maar nou was dit asof sy vasgekeer was in haar eie kop, sonder ‘n ontsnaproete. Die lug het dun gevoel, haar krag was uitgeput, en sy het gewonder of iemand haar stil geskree om hulp kon hoor.
Elke asemteug was ’n stryd, elkeen moeiliker as die vorige een. Leuens het om haar geswerm, gefluister deur die duisternis binne-in: Jy is nie genoeg nie. Jy is te ver heen. Niemand kan jou nou red nie. En stadig maar seker het haar gees begin dof raak.
Maar wat as daar iemand was, iemand wat hierdie glasmuur kon breek wat sy om haarself gebou het? Iemand wat haar kon uittrek, iemand wat haar kon herinner dat sy waardevol is, dat haar lewe steeds betekenis het?
Die waarheid, egter, was nie buite haar nie. Dit moes van binne kom. As sy dit net kon raaksien. As sy net kon onthou dat sy die krag gehad het om te swem. Die stryd was nie verby nie. Die geveg het nou eers begin. En al was die waters donker en diep, haar liggie, al was dit dof, het steeds gebrand.
Sy was nie verlore nie, nie nog nie. En solank sy aan daardie sprankie hoop vashou, kon sy weer opstaan. Die verlede het haar nie gedefinieer nie; die pyn het nie die laaste sê nie. Sy kon vrykom, die oppervlak bereik, en uiteindelik weer asemhaal.
Haar stryd was nog lank nie oor nie, en haar storie het pas begin.