Deur Anita Senekal
Terwyl ek sit en Prison Break kyk, het een sin my getref en diep in my gedagtes weerklink: “As ons onsself verloor, verloor ons alles.” Hierdie woorde, deur Michael Scofield gespreek, dra die gewig van ‘n waarheid wat veel dieper strek as die tralies van ‘n tronk. In ‘n wêreld waar alles van jou weggeneem word—vryheid, keuses, selfs jou identiteit—is Michael se woorde ‘n kragtige herinnering dat die grootste tronk nie uit beton of staal bestaan nie, maar daarin lê om jouself te verloor.
Terwyl ek sy reis volg, kan ek nie help om te dink hoe ons almal soms gevangene in ons eie lewens raak nie. Al is dit nie fisies soos Fox River nie, bestaan hierdie tronke in die vorm van verwagtinge, teleurstellings of selfs ons eie keuses. Elke dag loop ons die risiko om stukkies van onsself prys te gee aan die eise van die lewe, verhoudings, werk, en die druk van die samelewing.
Dis maklik om meegevoer te raak deur wat ander van ons verwag of deur die stryd wat ons voer, en so die kern van wie ons werklik is te verloor. Maar Michael se woorde herinner my daaraan dat wanneer ons ophou luister na daardie stil stem binne ons, ons alles verloor wat die lewe werklik betekenis gee. Die uitdagings wat ons in die gesig staar, maak ons nie vas nie—dit is ons keuses en die krag om getrou te bly aan onsself wat ons werklik definieer.
- Terwyl ek kyk hoe Michael onmoontlike struikelblokke oorkom, dink ek onwillekeurig aan my eie lewe. Het ek toegelaat dat die stryd van die lewe my wegtrek van wie ek is? Is ek dalk ook, op my eie manier, vasgevang in ‘n geestelike of emosionele tronk? Sy volharding, sy onwrikbare sin van self ten spyte van die grootste uitdagings, het iets binne my aangesteek. Dit is ‘n oproep om te onthou wie ek is, maak nie saak watter uitdagings of verwagtinge ek in die gesig staar nie. Want uiteindelik, as ons onsself verloor, verloor ons alles wat werklik saak maak.